Bestaande en nieuwe bebouwing gekoppeld als uitgangspunt
Het oude Zilverschoon was een somatisch verpleeghuis gebouwd naar het ziekenhuismodel van de 60-er jaren. In de 90er jaren is aan het complex een verpleeghuis voor psychogeriatrie toegevoegd samen met een tweetal appartement gebouwen. Die verschillende bestaande gebouwen moesten worden gekoppeld met de nieuw te realiseren algemene centrale voorzieningen, zoals restaurant en grand café. Aan de nieuwbouw op het terrein lag een faseringsplan ten grondslag, waardoor interimhuisvesting voor de bewoners is voorkomen.
Onzichtbare koppeling van nieuwe en bestaande bouwdelen door landschappelijk ontwerp
Het was de wens van de opdrachtgever om, door de verschillende bouwdelen met elkaar te verbinden, de bewoners en de verpleging comfortabel naar de algemene voorzieningen te kunnen laten gaan. Om te voorkomen dat het totale terrein een samenraapsel van gebouwen met “verbindingsgebouwen” zou worden, is het centrale gebouw dat alle koppelingen realiseert uitgevoerd als een landschappelijk ontwerp met een grasdak. Dit gebouw is het bruisend hart van het totale complex en herbergt alle algemene functies voor ontmoeting. Door deze aanpak is het gebouw onderdeel van het landschap en is de architectuur neutraal en terughoudend. De revalidatieplaatsen zijn in een ovaal gebouw boven het “Bruisend Hart” geplaatst zodat alle bewoners de voorzieningen dichtbij hebben.
“Samenwerking en communicatie professioneel”
Ton Goeman, manager Vastgoed & Bouw Beweging 3.0: “Hoewel ik pas vanaf de start van de bouw eind 2012 bij het project betrokken ben heb ik de samenwerking en communicatie met de architect als constructief en professioneel ervaren. Ik had daarom ook graag het gehele voortraject van initiatief tot aanbesteding met Oomen Architecten willen meemaken”.
